Կասկածներ են առաջանում, թե գրաքննության խնդիր կա, նույնիսկ եթե հավաքվածների մեջ բոլորը «վստահելի» լրատվամիջոցների ներկայացուցիչներ են

Երեկ գիշեր մի շարք լրատվամիջոցներ տեղեկություն տարածեցին, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանը դեկտեմբերի 2-ի երեկոյան ծավալուն հարցազրույց է տվել հեռուստաընկերությունների ներկայացուցիչներին, խոսել Սահմանադրության փոփոխությունների և մայրաքաղաքում վերջերս իրականացված հատուկ գործողությունների մասին:

Եթե նախագահի՝ հասարակայնության և տեղեկատվության միջոցների հետ կապերի վարչության պաշտոնական հաղորդագրությունը չլիներ, հարցազրույցին չմասնակցած լրատվամիջոցներն այս տեղեկությունն էլ, թերևս, չէին ունենա ու չէին տարածի: Չնայած պրոֆեսիոնալ լրագրության համար սա ամենևին էլ լուր չէ. լուրի դետալ է:

Հայաստանի նախագահի ասուլիսների ու հարցազրույցների դեպքում ավանդույթ է դառնում՝ նախ պաշտոնական հաղորդագրությունը:

Երբեմն նույն ավանդույթի ուժով նախ տարածվում է հարցուպատասխանի՝ պաշտոնական սղագրությունը: Իսկ նախագահի հնչեցրած որևէ կարևոր միտք մինչ այդ չի հրապարակվում: Իսկ եթե հանկարծ հրապարակվի, որքան էլ ապշելու բան է, կարող է դիտվել ոչ թե որպես լրագրողական պրոֆեսիոնալ մոտեցում, այլ արտահոսքի, դավաճանության պես մի բան:

Այսպիսի մոտեցումը երկրորդ պլան է մղել շատ ավելի կարևոր երկու հարց՝ ինչու՞ Հայաստանի նախագահն ասուլիսի չի հրավիրում առավել ընդարձակ ընդգրկմամբ լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների, և ինչու՞ Հայաստանի նախագահը կամ նրա խոսնակը պարբերական ճեպազրույցների ավանդույթ չունեն. թեկուզ՝ ոչ շատ հաճախակի:

Իսկ հարցազրույցի մասնակիցնե՞րը:

Ի՞նչ են անում նման դեպքերում պրոֆեսիոնալ լրատվամիջոցներն աշխարհում: Հատկապես եթե նախագահը կամ նրա խոսնակը պարբերական ճեպազրույցների և լրագրողների հետ այլ ձևաչափի հանդիպումների ավանդույթ չունեն: Հարցազրույցի, այսպես ասած՝ թանաքը չչորացած, տեսագրված նյութին դեռ նույնիսկ չդիպած, փորձելով մեկը-մյուսից առաջ ընկնել, նրանք շատ շտապ, հրատապ, գլխապատառ տարածում են առնվազն ամենակարևոր միտքը, ամենահետաքրքիր կարծիքը, ամենաանսպասելի մտադրությունը, որը հանդիպմանը հնչեցրել է պաշտոնյան:

Հարցազրույցի հաջորդ օրվա առավոտյան անգամ այս թեմայով լռությունը խախտեց դարձյալ միմիայն նույն կեսլուրը՝ նախագահը ծավալուն հարցազրույց է տվել այսինչ թեմաներով:

Ինչպե՞ս է, որ չի պայթում մասնակից հեռուստաընկերությունների պրոֆեսիոնալ համբերությունը. նման դեպքերում լրատվամիջոցներին պետք է որ կրծի՝ ժամեր չեմ ասում, րոպեներ առաջ նյութը հեռարձակելու անհամբերությունը:

Հակառակ դեպքում, կասկածներ են առաջանում, թե գրաքննության խնդիր կա, նույնիսկ եթե հավաքվածների մեջ բոլորը «վստահելի» լրատվամիջոցների ներկայացուցիչներ են եղել: Ավելի հեռուն գնացող կասկածներ են ծնվում՝ արդյո՞ք նույն վայրում մոնտաժված, բայց իրարից մի քիչ տարբեր սյուժեներ չենք դիտելու:

Պաշտոնական նույն աղբյուրի տարածած լուսանկարներից դատելով՝ «հեռուստաընկերությունների ներկայացուցիչների» մեջ պրոֆեսիոնալ առումով շատ հարգարժան դեմքեր կան, որոնք ունեն նաև լրատվական իրենց հարթակները: Հասկանալի է, թե ինչ մեծ կռիվ կա նրանց հոգում: Պրոֆեսիոնալ անհամբերության նույն կռիվը, որ կարևոր հարցազրույցից հետո գոնե մեկ տող իսկական լուր չեն հաղորդել: Գոնե նրանց պրոֆեսիոնալիզմը խնայեին:

Թե չէ, տեղեկությունը, որ նախագահը ծավալուն հարցազրույց է տվել, բացարձակապես լուր չէ: Լավագույն դեպքում, մոդերացիա է՝ հաղորդավարի բացման խոսք: Չնայած պրոֆեսիոնալ մոդերատորը երբեք կարևոր պաշտոնյայի հարցազրույցի շուրջ անդրադարձը չի բացի տեղեկությամբ, թե պաշտոնյան հարցազրույց է տվել:

Հ.Գ. Այս հոդվածը պատրաստ էր, երբ նախագահի պաշտոնական կայքում հայտնվեց նշված հարցազրույցի ծավալուն սղագրությունը: Դա նույնպես պաշտոնական հաղորդագրություն է, և այն, վերջին հաշվով, նախորդեց հեռուստատեսություններում պրոֆեսիոնալ լրատվական անդրադարձներին: Չեն խնայում, էլի, գոնե պրոֆեսիոնալներին:

Ռուզան Խաչատրյան

Սյունակում արտահայտված մտքերը պատկանում են հեղինակին եւ կարող են չհամընկնել media.am-ի տեսակետների հետ: