Անձնական տվյալների պաշտպանության գործակալությունը հստակեցրել է տեսահսկման կազմակերպման սկզբունքները: Քանի որ տեսահսկումը միջամտություն է անձնական կյանքին, տվյալներ մշակողը պետք է հիմնավորի դրա անհրաժեշտությունը և չգերազանցի սահմանված նպատակները:
Եթե տեսահսկում իրականացնողը ստացված անձնական տվյալներն օգտագործում է ոչ թե անվտանգության, հասարակական կամ ազգային շահի նպատակներով, այլ՝ փոխանցում է մեկ այլ անձի կամ անձանց, հրապարակային դարձնում և այլն, դա համարվում է սահմանված նպատակների գերազանցում:
Տեսահսկումը պետք է իրականացվի միայն օրենքով նախատեսված նպատակներով, իսկ նյութերն առանց տվյալների սուբյեկտի համաձայնության չեն կարող օգտագործվել այլ նպատակներով:
Տեսահսկում իրականացնող սուբյեկտը տեսանելի նախազգուշացման միջոցով պետք է տեսախցիկների նկարահանման դաշտ մտնող բոլոր անձանց տեղեկացնի տեսահսկման մասին: Ծանուցումը պետք է նաև պարունակի տեղեկություն, թե նկարահանված մարդիկ ումից կարող են ստանալ իրենց վերաբերյալ տեսագրությունը:
Տեսախցիկով գրանցված տվյալները պետք է ջնջվեն որոշակի ժամկետում: Հետապնդվող նպատակի տեսանկյունից` 24 ժամը բավարար է տվյալների պահպանման համար: Օբյեկտիվ պատճառներով այդ ժամկետը կարող է երկարաձգվել, սակայն այդ դեպքում տվյալների անվտանգության պահանջները պետք է խիստ լինեն:
Գրանցված տվյալները պետք է պահպանվեն հուսալի և բանալիով փակ վայրում: Անհրաժեշտ է կանխել տվյալների կորուստը և անօրինական ձեռքբերումը:
Անձն իրավունք ունի անվճար տեղեկություն ստանալ իրեն տեսահսկելու եղանակների, հիմքերի և նպատակների, տեսահսկվող տվյալների ցանկի և տեսագրությունը ձեռք բերելու աղբյուրների մասին, ինպես նաև այն անձանց շրջանակը, որոնց կարող է փոխանցվել տեսագրությունը։ Անձն իրավունք ունի նաև ստանալ տեսագրության կրկնօրինակը, որը չպետք է պարունակի այլ սուբյեկտների անձնական տվյալներ։
Պետք է օգտագործել հնարավորինս ցածր կետայնությամբ տեսախցիկներ, խուսափելով ավելորդ անձնական տվյալներ մշակելուց: Իսկ իրական ժամանակում տվյալների փոխանցմամբ տեսահսկում կարող են իրականացնել միայն հատուկ թույլատվություն ունեցող անձինք, օրինակ, անվտանգության աշխատակիցները:
Հասարակական վայրերում տեսահսկում կարող են իրականացվել միայն պետական մարմինները, և այն էլ՝ խիստ անհրաժեշտ դեպքերում, օրինակ, ազգային կամ հասարակական անվտանգությունից դրդված: Չպետք է նկարահանվեն բնակելի շենքերի մուտքը և ներսը, պատուհաննները, պատշգամբները:
Տեսախցիկները տեղադրվում են ընդհանուր օգտագործման վայրերում: Տեսահսկումն արգելվում է հանգստի սենյակներում, աշխատասենյակներում, հանդերձարաններում, սանհանգույցներում:
Աշխատավայրում տեսահսկման համակարգ տեղադրվում է հատուկ դեպքերում: Աշխատակիցները պետք է տեղեկացված լինեն այդ մասին: Կարող է նկարահանվել շենքի մուտքը և ելքը, միջանցքները, թանկարժեք ապրանքների գտնվելու վայրերը, պահեստները, բայց ոչ՝ աշխատասենյակները: Եթե աշխատողը գործ ունի փողի հետ, ապա պետք է նկարվի դրամարկղը, ոչ թե գանձապահը:
Նախ՝ պետք է լինի սեփականատերերի կեսից ավելիի գրավոր համաձայնությունը: Արգելվում է տեսահսկել բնակարանների մուտքի դռները և պատշգամբները: Իսկ եթե բնակարանի սեփականատերն ինքն է նման որոշում կայացրել, ապա դա պետք է լինի միայն գրավոր համաձայնությամբ:
Անձն իր բնակարանում, առանձնատանը կարող է տեղադրել տեսախցիկներ՝ անվտանգության նկատառումներով: Առանձնատան սեփականատերն իրավունք ունի տեսահսկել իր տարածքը, բայց չի կարող իր հողամասի տարածքից դուրս նկարահանել, եթե չունի հարևանի համաձայնությունը:
Տեսախցիկները կարող են տեղադրվել առևտրային հաստատությունների երթևեկելի գոտիներում և ապրանքների գտնվելու վայրերում, արգելվում է՝ հանդերձարաններում և սանհանգույցներում:
Եթե աշխատողի աշխատանքը կախված է փողի գործածման հետ, ապա տեսախցիկը ավելի շատ պետք է նկարի դրամարկղը, ոչ թե գանձապահին:
Կրթական հաստատություններում տեսախցիկները կարող են տեղադրվել անձանց և գույքի պաշտպանության, ինչպես նաև անչափահասներին վնասակար ազդեցություններից պաշտպանելու նկատառումներով: Սարքերը կարող են տեսանկարել նաև շենքերի արտաքին կողմը՝ շրջակայքում անվտանգությունն ուժեղացնելու համար:
Արգելվում է տեսանկարել հաստատության ներքին բակը, դասասենյակները, ճաշարանը, կացարանները, մարզասրահները և այլն: Միայն բացառիկ հանգամանքներն են հիմնավորում սովորողների և դասավանդողների տեսահսկումը:
Armenia’s Personal Data Protection Agency has clarified the principles of video surveillance. Since surveillance invades private life, the data processing entity must justify the need for it and not exceed the established purposes.
If the entity carrying out the surveillance uses the personal data it acquired not for the purposes of security, or public or national interest, but rather, transfers it to another person or persons, makes it public, and so on, such actions are considered exceeding the established purposes.
Video surveillance should be implemented only for the purposes prescribed by law, and the video materials cannot be used for other purposes without the consent of the data subject.
The entity carrying out video surveillance must inform through a visible warning all persons entering the area being filmed about the surveillance. The notice must also contain information informing persons being filmed from whom they can receive the video involving them.
Video records must be erased within a certain period of time. In terms of the pursued purpose, 24 hours is sufficient for keeping the data. This period may be extended for objective reasons, but in that case, the data security requirements must be stringent.
The recorded data must be kept in a locked and secure area. The loss and the unlawful acquisition of data must be prevented.
The person has the right to receive free information on the methods, grounds, and purposes of the surveillance; the list of data surveilled; and the sources to acquire the video; as well as the parties to whom the video can be transferred. The person has the right also to receive a copy of the video, which should not contain the personal data of the other subjects.
Cameras with as low a resolution as possible must be used, avoiding unnecessary personal data processing. Video surveillance transmitting data in real time can be implemented only by persons with special permissions, for example, security officers.
Video surveillance in public spaces can be carried out only by state bodies, and only when strictly necessary, for example, motivated by national or public security. The entrance, interior, windows, and balconies of residential buildings shouldn’t be filmed.
Video cameras are placed in common areas. Filming is prohibited in recreation rooms, offices, dressing rooms, and toilets.
A video surveillance system is installed in the workplace in special cases. The employees must be informed of this. The building entrance and exit, corridors, locations of expensive goods, and storage rooms can be filmed, but not offices. If an employee deals with money, then the cash register, and not the cashier, should be filmed.
First, there must be the written consent of more than half of the owners. Filming the entrance doors and balconies of individual apartments is prohibited. If the owner of an individual apartment made the decision to install cameras in these locations, then it must be only with written consent.
A person can install cameras in his own apartment or house, for security purposes. The owner of a house has the right to video surveil his property and land, but cannot film outside of his land plot, if he doesn’t have his neighbor’s consent.
ameras can be installed in commercial establishments’ lanes and locations of products, but prohibited in dressing rooms and toilets.
If an employee’s work is tied to the use of money, then the camera must film the cash register, not the cashier.
Cameras can be installed in educational institutions for reasons of protection of persons or property, and to protect minors from harmful effects. The devices can film also the buildings’ exterior, to enforce security in the area.
Filming is prohibited in the institution’s interior courtyard, classrooms, cafeteria, dormitories, gymnasiums, and so on. Only exceptional circumstances justify filming educators and learners.