Թավշյա հեղափոխությունից մեկ տարի անց արժե հիշել լրագրողների դերը, որոնք տեղյակ լինելով դեպքերից, կարողանում էին տեղեկացնել մյուսներին: Հրապարակախոս Լուսինե Հովհաննիսյանի համար կարևոր էր այն մթնոլորտը, որտեղ չէր կարող լինել գաղտնի, չմեկնաբանված ինֆորմացիա:
«Քանի որ մինչև 2018 թվականը իշխանությունները շատ վստահ էին իրենց ուժերին, մեդիայի սուր քննադատությունը նրանց բոլորովին չէր հուզում: Ասում էին՝ ինչքան ուզում եք խոսեք, միևնույն է ձեզ բանի տեղ դնող չկա, ընդամենը տպավորություն եք թողնում, որ մամուլը ազատ է: Հիմա իրավիճակը փոխվել է՝ մենք իրոք ունենք ազատ մամուլ, բայց մամուլի հրապարակումների հանդեպ ագրեսիվ վերաբերմունք կա: Նոր իշխանությունները կարծես ունեն նախապաշարմունք, որ իրենց չպիտի քննադատեն»,- ասում է նա:
Լուսինե Հովհաննիսյանը մեդիայի ու իշխանությունների միջև լարվածությունը համարում է ոչ պոզիտիվ.
«Ի վերջո, մենք չենք կարող ամեն Աստծո օր արթնանալ ու ասել՝ շնորհակալություն ապրիլի 23-ի համար և նոր սկսել մեր օրը: Մենք պիտի ներկայացնենք պահանջներ, և այդ պահանջները պետք է ընդունվեն նորմալ»:
Դարակում
Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնի «Թավշյա էսքիզներ» նախագիծը պատմում է մարդկանց մասին, որոնք 2018թ-ի գարնանը դուրս էին եկել փողոց՝ տեսնելու, լսելու, խոսելու և գործելու։
«Թավշյա էսքիզներ»-ը ինտերնետային միջավայրում ստեղծված վավերագրություն է։ Այստեղ տեսանյութեր են, լուսանկարներ, առանց մեկնաբանությաւն կադրեր, հիշողություններ։ Այն ամենը, ինչ մարդկանց հեղափոխության օրերին դարձրեց մեդիա։
